Sauvignon Blanc z Nowej Zelandii, potrawa narodowa. Klasyk. Trochę jak argentyński Malbec, z tą rożnicą, że Jego Agrestowość wyjeżdżał z Europy jak król, Malbec na światową reputację musiał ciężko pracować. Różne są losy emigrantów. Nikt wówczas nie spodziewał się, że Sauvignon przeniesie swą stolicę z Francji na krańce Nowego Świata, że cierpki czerwony szczep tak zmięknie za wielką wodą.
Przed nami trzy butelki. Dwie z nich pochodzą z osławionego, także w Polsce, regionu Marlborough. Ostatnia - z regionu Nelson. Obydwie krainy leżą na północy Wyspy Południowej, wbrew intuicji chłodniejszej, ponieważ to ją najpierw opływają arktyczne prądy. Obie cieszą się słonecznym (ok. 2.400 godzin w roku), umiarkowanym klimatem, z tą różnicą, że w Marlborough istnieje wyższe ryzyko przymrozków, a grona dojrzewające w Nelson są bardziej narażone na deszcz. Ogólnie rzecz biorąc warunki uprawy winorośli są bardzo zbliżone.
Zgodnie z powyższym spodziewaliśmy się z Asią win podobnych, z wyraźnym akcentem tropikalnym, limonkowym, ziołowo-trawiastym. Różniących się co najwyżej jakością z uwagi na cenę. Tymczasem każda z butelek miała swoją osobowość, każda grała z innych nut. I tylko jedną cechę miały wspólną: metalową nakrętkę. Ale w Nowej Zelandii praktycznie nie używa się korka.
Marlborough Bay 2017, 12%
Młode wino z Doliny Wairau. Na przywitanie delikatna redukcja siarkowa, pod którą schowały się kwiaty. O ich istnieniu przekonaliśmy się dopiero po paru minutach, daliśmy winu czas na odprężenie. Następnie melon, a ogólniej - zielonkawy owoc tropikalny. Nieco limonki, imbiru. Po ustąpieniu nut kiszonkowych nos stał się ekspresyjny i dość ciekawy. To znaczy on był ekspresyjny od początku, tylko nie tak, jakbyśmy chcieli. W buzi głównie cytrusy z przewagą cytryny. Przy odrobinie chęci można wspomnieć o zielonym jabłuszku. Całość zakończona minimalną goryczką.
Kwasowość średnia, jak na możliwości Sauvignon Blanc z rejonów niższych. Wino w różnych momentach pokazuje zieloności, ale całości brakuje napięcia, nerwu. Czyli kwasowości właśnie. W relacji do ceny wciąż wypada korzystnie, o ile wybaczamy trudny początek.
Ocena: 3/5; zakup własny w sklepie Carrefour (ok. 26 zł).
Hole in the water 2016, 12,5%
Butelka z posiadłości Konrad Winery, polskim miłośnikom raczej znana, bo dystrybuowana w sklepach Marka Kondrata. Tym razem jesteśmy w Dolinie Waihopai, co ma się do Wairau tak, jak Żoliborz do Ursynowa. Dzieli je dystans ok. 10 km. Uwagę zwraca etykieta, która od razu tłumaczy nazwę: wino pochodzi z jednego z najsłoneczniejszych i najsuchszych zakątków Nowej Zelandii.
To mógłby być kolor Pantone dla Sauvignon z tej części świata: jasny, słomkowy, z zielonymi refleksami. W nosie białe kwiaty, natrętne skojarzenia z jaśminem. Na pierwszy plan wychodzą jednak przeróżne (dojrzałe) owoce tropikalne. Najprościej powiedzieć o owocowej sałatce z dodatkiem cytrusów i trawy cytrynowej. Usta jeszcze bardziej odświeżające. Podobny koszyk owoców, ale na wierzchu leżą limonka z cytryną. Oprócz tego powtarzające się wrażenie delikatnej maślankowości.
Wysoka kwasowość i dość długi finisz. Wino bardzo otwarte, rzutkie; będzie wdzięcznym towarzyszem sałatek z owocami oraz kuchni azjatyckiej, pod warunkiem, że będą to dania raczej tłuste niż pikantne (kwasowość podniesie ostrość do potęgi). Albo dania wege.
Ocena: 4/5, zakup własny w sklepie Kondrat Wina Wybrane przy ul. Wierzbowej (49 zł)
Spinyback by Waimea 2016, 13% (nowość)
Przenosimy się nieco na zachód, do regionu Nelson, do Waimei. Barwa jasna, lekko słomkowa, dosłownie kilka tonów i wino byłoby przeźroczyste. W nosie baaardzo agrestowe, dojrzały agrest z dodatkiem białej porzeczki. Po chwili przebijają się aromaty przypominające bez. Robi się przyjemnie duszno. Jest też pod spodem jakaś nuta trawiasto-ziołowa.
W ustach nieco inny zestaw: jabłka, cytryna, trawa cytrynowa. Na koniec najlepsze: maślana, wręcz muślinowa konsystencja, piękna materia przetykana drobnymi pęcherzykami powietrza. Rewelacja! Na stronie producenta znalazłem informację, że rocznik 2017 przez 4 miesiące dojrzewał nad osadem, stąd właśnie wrażenie delikatnego musowania. Dolary przeciwko orzechom, że rok wcześniej winifikacja przebiegała podobnie. Podsumowując: bardzo dobre, przemyślane wino i długi finisz. W przeciwieństwie do butelki Konrada pamięta o swoich europejskich korzeniach.
Ocena: 4,5/5, zakup własny w sklepie 6Win przy ul. Stawki (ok. 70 zł)
Po pełną charakterystykę glebowo-klimatyczną regionu odsyłam na strony New Zealand Wine.